Amigdalina (witamina B17) – właściwości, dawkowanie, przeciwwskazania

Amigdalina znana jest pod kilkoma nazwami. Letril, laetrile, a także witamina B17 - są to określenia tej samej substancji, jednak ostatnia z nazw nie jest używana poprawnie. W rzeczywistości nie istnieje witamina B17, chociaż nazwa ta jest regularnie używana. Amigdalinie przypisuje się gorzki smak pestek owoców wiśni, śliwki, moreli, brzoskwini i czereśni. Odkrycie tego związku datuje się na XIX wiek, a popularność zawdzięcza możliwemu działaniu antynowotworowemu. Czy jednak witamina B17 w rzeczywistości jest skuteczną alternatywną terapią onkologiczną?

Amigdalina - co to jest?

Amigdalina to glikozyd należący do związków pochodzenia roślinnego. To ona jest odpowiedzialna za charakterystyczny posmak, który odczuwa się podczas jedzenia owocu w pobliżu pestki. Największe stężenie tego związku występuje w pestkach migdałowca, jednak równie wiele jest go w pestkach pigwy, moreli, śliwki, wiśni i brzoskwini. Jednakże równie dużo witaminy B17 występuje w warzywach strączkowych, np. bobu, fasoli, ciecierzycy i soczewicy. Obficie występuje również w owocach jagodowych, jeżynach, aronii oraz nasionach lnu, sezamu, pędach bambusa i w brązowym ryżu. Najwięcej amigdaliny można jednak znaleźć w  gorzkich migdałach, orzechach makadamia i nerkowca. Co istotne, zbyt duże spożycie tej substancji może prowadzić do zatrucia organizmu, ponieważ rozkłada się w organizmie do cyjanowodoru.

Amigdalina - właściwości

W organizmie ludzkim amigdalina rozkłada się w ten sam sposób, mianowicie dzięki licznym reakcjom ostatecznie zamienia się w kwas pruski, cyjanowodór, glukozę i aldehyd benzoesowy. dwie z tych substancji, mianowicie cyjanowodór i aldehyd mogą w nadmiarze negatywnie wpływać na ludzki organizm, a nawet prowadzić do groźnych zatruć. Z tym stwierdzeniem nie zgadzają się zwolennicy alternatywnych terapii onkologicznych. Według nich amigdalina na te substancje rozkłada się wyłącznie z komórkach nowotworowych i nie ma żadnego wpływu na zdrowe komórki. Co więcej, enzym o nazwie beta-glukozydaza umożliwia cyjanowodorowi wnikanie w chore komórki, dzięki czemu aldehyd może niszczyć je od środka. Dzięki temu witamina B17 nie tylko dokonuje destrukcji zmutowanych komórek, ale też zapobiega powstawaniu przerzutów, ponieważ skraca czas życia chorej komórki. Amigdalina ma nie tylko leczyć, ale również działać profilaktycznie w przypadku chorób nowotworowych.

Brzmi idealnie, jednak rzeczywistość przedstawia się nieco inaczej, a badacze nie potrafią zgodzić się co do właściwości antynowotworowych amigdaliny. Lekarze twierdzą, że komórki nowotworowe zawierają zbyt male ilości niezbędnego enzymu, by wchłaniać amigdalinę w dużych ilościach. Śladowe ilości przechodzą do komórek nowotworowych, nie będąc w stanie ich niszczyć, a reszta witaminy B17 działa negatywnie na zdrowe komórki.

Istnieją jednak badania, które wskazują na pewien wpływ amigdaliny na choroby nowotworowe. W niektórych wykazano wolniejszy wzrost komórek raka jelita grubego, inne wspierały leczenie raka prostaty, a jeszcze inne badanie na szczurach pokazało wpływ na leczenie guzów piersi. Obok tych badań istnieją jednak i takie, które nie wykazały absolutnie żadnego wpływu na leczenie, zapobieganie czy opóźnianie rozwoju nowotworów. Do czasu dalszych badań trudno zatem jednoznacznie stwierdzić, czy amigdalina ma realny wpływ na komórki rakowe.

Amigdalina - dawkowanie

Trudno jednoznacznie wskazać zalecane dawkowanie. Profilaktycznie powinno wystarczyć włączenie do diety sproszkowanych pestek, jednak w przypadku nowotworów sytuacja jest znacznie trudniejsza. Dla przykładu można podać propozycję dr. Contrerasa z Oasis of Hope Hospital, który w fazie pierwszej zaleca przyjmowanie sześc tabletek po 500 mg przez 21 dni. W fazie drugiej wystarczą już cztery tabletki 500 mg dziennie, a w fazie trzeciej - kontynuację fazy drugiej lub wyłącznie podawanie ilości profilaktycznych. Inni badacze uważają, że nie powinno się spożywać amigdaliny dla celów leczniczych, a wystarczy jedynie jej działanie profilaktyczne, czyli przyjmowanie w ilości 1-2 nasion na dobę.

Amigdalina - przeciwwskazania

każdorazowo rozpoczęcie przyjmowania amigdaliny powinno być skonsultowane z lekarzem, a szczególnie w przypadku zachorowania na raka. Samodzielne przyjmowanie tej substancji może mieć bowiem poważne konsekwencje, szczególnie jeśli równocześnie z alternatywną terapią zaniecha się szpitalnego leczenia onkologicznego. Amigdalina z pewnością nie jest również wskazana dla osób cierpiących na choroby układu krążenia, ponieważ preparaty z amigdaliną obniżają ciśnienie krwi. Substancja ta może również pogarszać funkcje trawienne, w tym prowadzić do niestrawności, zgagi, bólu brzucha, wzdęć, nudności. W przypadku zespołu złego wchłaniania dodatkowo może pogarszać wchłanianie innych, wartościowych składników odżywczych. Nie bez znaczenia jest również fakt, że amigdalina może wpływać na działanie innych leków oraz wchodzić z nimi w interakcje. Podawanie jej równocześnie np. z kwasem askorbinowym może być niebezpieczne, dlatego rozpoczęcie suplementacji powinno być każdorazowo skonsultowane z lekarzem.